سهرابیان و همکاران در سال ۱۳۹۸، پژوهشی تحت عنوان ” برنامه‌های راهبردی فدراسیون قایقرانی جمهوری‌اسلامی‌ایران ” را انجام دادند. هدف از انجام این پژوهش، طراحی و مطالعه برنامه‌های راهبردی فدراسیون قایقرانی بود. مطالعه حاضر از نوع مطالعات راهبردی بود که برمبنای اهداف پژوهش در ردیف پژوهش‌های کاربردی قرار دارد. روش گردآوری اطلاعات ترکیبی از پژوهش‌های کمی و کیفی بود. برای شروع فرایند، ابتدا جلسه شورای راهبردی فدراسیون قایقرانی جمهوری‌اسلامی‌ایران با حضور ۱۵ نفر از اعضای این شورا برگزار شد. سپس، از طریق اجرای مصاحبه‌های کیفی با نخبگان داده‌های موردنیاز از صاحب‌نظران جمع‌آوری شدند. درنهایت، برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه و پرسش‌نامه استفاده شد. ضریب پایایی پرسش‌نامه نقاط‌قوت برابر با ۹۵۵/۰، پرسش‌نامه نقاط‌ضعف برابر با ۹۶۶/۰، پرسش‌نامه فرصتها برابر با ۹۳۶/۰ و پرسش‌نامه تهدیدها برابر با ۹۲۳/۰ محاسبه شد. جامعه آماری این پژوهش، رئیس، نایبان رئیس و دبیران سابق و کنونی فدراسیون قایقرانی، همه رؤسا و دبیران هیئت‌های قایقرانی استان‌ها به تعداد ۳۶۹ نفر بودند. برای تجزیه‌‌وتحلیل اطلاعات جمع‌آوری‌شده پس از استخراج و دسته‌بندی، در بخش کمی از روش‌های آماری توصیفی مانند میانگین و درصد فراوانی استفاده شد. در بخش کیفی از ماتریس ارزیابی عوامل داخلی، ماتریس ارزیابی عوامل بیرونی، ماتریس برنامه‌ریزی راهبردی کمی، سندکاوی و مطالعات کتابخانه‌ای استفاده شد. نتایج ماتریس خارجی و داخلی نشان داد که فدراسیون ازلحاظ موقعیت راهبردی در موقعیت محافظه‌کارانه قرار دارد. به‌عبارت‌دیگر، میتوان گفت که در فدراسیون قایقرانی به‌دلیل چیرگی ضعف بر قدرت و توانمندی این فدراسیون برای استفاده از فرصتها و دفع تهدیدهای احتمالی، بهتر است راهبرد تهاجمی اتخاذ شود تا این فدراسیون همچنان بتواند موفقیتهای خود را ادامه دهد.
کلیدواژه‌ها: برنامه راهبردی, فدارسیون قایقرانی، مدل سوات
برای دریافت این مقاله، به آدرس زیر مراجعه کنید:
https://smrj.ssrc.ac.ir/article_1731.html
برای دانلود این مقاله به زبان فارسی و انگلیسی از سایت فدراسیون قایقرانی روی همین متن کلیک کنید