قایقرانی ایران در حال پوست‌اندازی است، یعنی بین دو نسلی که در گذشته بودند و نسلی که قرار است آینده این رشته را بسازند و در المپیک‌های بعدی بدرخشند، یک خلا وجود دارد.
قایقرانی یکی از رشته‌های ورزشی پرطرفدار و محبوب در تمام دنیا است که در عین حال فعالیت در این ورزش مهیج نیاز به یک محیط خاص دارد. قایقرانی شامل چندین رشته میشود که سه شاخه آن یعنی آبهای آرام، اسلالوم و بادبانی جزو رشته‌های المپییک تابستانی هستند که هر کدام از آن‌ها زیر مجموعه‌های جداگانه‌ای دارند. قایقرانی یکی از ورزش‌های بسیار مهم المپیک محسوب میشود که در سراسر دنیا سرمایه‌گذاری‌های فراوانی برای موفقیت در این رشته شده است.
تیم ملی قایقرانی ایران برای نخستین بار با یک نماینده در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی حضور پیدا کرد، پس از آن در المپیک ۲۰۰۸ پکن دو نماینده در رشته روئینگ یعنی محسن شادی و هما حسینی که پرچمدار کاروان ایران در این رویداد مهم بود، شرکت داشتند. در المپیک ۲۰۱۲ لندن هم آرزو حکیمی و احمدرضا طالبیان در رشته کانو پارو زدند و نهایتا در المپیک ۲۰۱۶ ریو عادل مجللی در رشته کانو و مهسا جاور در رشته روئینگ به آب زدند. یعنی از سال ۲۰۰۸ تا به حال دو قایقران کاروان ایران را در المپیک‌های تابستانی همراهی می‌کردند که این موضوع نشان دهنده وجود پتانسیل و استعدادهای خوبی از این رشته در بین جوانان کشورمان است. همچنین تیم ملی قایقرانی ایران در مسابقات بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا، موفق به کسب مدال‌های رنگارنگی شد، اما پس از این رقابت‌ها تعداد زیادی از پاروزنان ایران از دنیای قهرمانی خداحافظی کردند. پس از یک دوره کوتاهی دوباره جوانگرایی در قایقرانی آغاز شد تا جوانان ما بتوانند آینده ورزش کشور را بسازند.
اما باتوجه به نزدیک بودن المپیک ۲۰۲۰ توکیو این خلا در رشته‌ای مانند قایقرانی که سال‌ها در المپیک نماینده داشته است، بیشتر دیده میشود و شاید یک مقدار فضای مایوس‌کننده و ناامیدی را برای همگان ایجاد کرده باشد که آیا باز هم می‌توانیم حداقل دو نماینده (یک خانم و یک آقا) مانند سال‌های گذشته در بازی‌های توکیو داشته باشیم؟ می‌دانیم که این رشته تجهیزات محور باتوجه به تحریم‌های ظالمانه‌ای که علیه کشورمان وجود دارد، با مشکلات فراوانی برای تهیه تجهیزات روبه‌رو است.
جوانگرایی فدراسیون قایقرانی در المپیک‌های بعدی جواب می‌دهد
کتایون اشرف نایب بانوان فدراسیون قایقرانی که سال‌های زیادی در زمینه‌های داوری، مربیگری و توسعه این رشته فعالیت‌های عالی و موثری داشته است، طی گفتگو با خبرنگار برنا در این خصوص بیان کرد: من می‌توانم به اطمینان بگویم هیچ ناامیدی وجود ندارد، چون با وجود تمام مشکلاتی که داریم، سخت کار می‌کنیم. مربیان و ورزشکاران ما با تمام قوا تمرینات خود را پیگیری می‌کنند و این نشان می‌دهد چقدر به کسب سهمیه امیدوار هستند. شرایط اقتصادی کشور بی‌تاثیر نبوده و ما نتوانستیم ورزشکاران را به کمپ‌های آمادگی خارج از کشور اعزام کنیم. همچنین به دلیل وجود تحریم‌ها خرید تجهیزات به روز امکان‌پذیر نیست و ما مجبوریم به هر چیزی که داریم قناعت کنیم، این موضوع شرایط را برای ما سخت‌تر می‌کند. در این چند سال اخیر تمام کشورهای دنیا از طرق فدراسیون جهانی در صدد اجرای طرح‌های توسعه و گسترش این رشته هستند و به همین دلیل تمام کشورهای دنیا رشد چشمگیری در قایقرنی داشتند. در چنین شرایطی کار آسان نیست اما ما تمام تلاشمان را می‌کنیم.
وی اظهار داشت: ما در حال تلاش هستیم تا جوانان و نوجوانان را در سراسر کشور شناسایی کنیم تا قایقرانی از حالت تمرکزی خارج شود و به سمت شهرهایی کشیده شود که دریاچه و رودخانه دارند. می‌خواهیم قایقرانی را توسعه دهیم که این مسئله مزایای بسیار زیادی دارد و ورزشکاران دیگر نیازی نسیت از خانواده‌های خود دور شوند. لازمه این کار ابتدا آموزش مربیان خوب و با پتانسیل است. ما روی جوانگرایی خیلی تاکید داریم چون آن‌ها آینده این رشته هستند، پاروزنانی که ما الان داریم مربوط به گذشته می‌شوند و چیزی که در آینده از ما می‌ماند همین جوانانی هستند که ما الان روی آن‌ها کار می‌کنیم. برای المیپیک ۲۰۲۰ توکیو باید از نیروهای قبلی استفاده کنیم اما ماحصل این جوانگرایی برای المپیک‌های بعدی خواهد بود.
نایب رییس فدراسیون قایقرانی عنوان کرد: جوانگرایی و کسب سهمیه المپیک دو روند کاملا جداگانه دارند که مشکلی برای یکدیگر ایجاد نمی‌کنند. قهرمان‌پروری و نگهداشتن قهرمانان روند خود را طی می‌کند، برنامه ما برای نوجوانان جداگانه است. همه ما نگران هستیم و این موضوع فقط مختص رشته قایقرانی نیست و در رشته‌های دیگر نیز همین شرایط را دارند، سعی داریم تا بتوانیم قایق‌های ایرانی تولید کنیم.
اشرف گفت: موفقیت در سطح جهان در رشته قایقرانی اصلا کار آسانی نیست، وقتی فاصله ورزشکاران صدم ثانیه است کار سخت‌تر میشود. قایقرانی ورزش اول خیلی از کشورهای اروپایی است، آسیا دیگر در این رشته ضعیف نیست و در رنکینگ جهانی شاهد حضور ورزشکاران کشورهای آسیایی هستیم.
سخن آخر
در حقیقت می‌توان گفت قایقرانی ایران در حال پوست‌اندازی است، یعنی بین دو نسلی که در گذشته بودند و نسلی که قرار است آینده این رشته را بسازند و در المپیک‌های بعدی بدرخشند، یک خلا وجود دارد. این موضوع را می‌توان از تعداد کم ورزشکارانی که در حال حاضر شانس کسب سهمیه دارند، فهمید. باید همزمان با جوانگرایی و تربیت نسل آینده قایقرانی، با پاروزنانی که از نسل‌های گذشته باقی ماندند برای رسیدن به بازی‌های ۲۰۲۰ تلاش کرد تا باز هم ورزشکارانی از این رشته کاروان ایران همراهی کنند. اما باتوجه به فعالیت‌های گسترده و قدرتمند این فدراسیون برای استعدادیابی، جوانگرایی و توسعه قایقرانی در سطح کشور، می‌توان گفت آینده بسیار درخشان و روشنی در انتظار پاروزنان ایرانی خواهد بود که حتی می‌توان روی رشته قایقرانی به عنوان یکی از رشته‌های مدال‌آور المپیک حساب کرد. اما در حال حاضر باتوجه به منابع و شرایط موجود تمام ورزشکارانی که از نسل‌های گذشته این رشته باقی ماندند در تلاش هستند تا بتوانند حضور این رشته را در المپیک تکرار کنند.